अजीब सा पेनापन चाहती है दुनिया,

लग जाये तो शोर मचाती है दुनिया.

कुछ न कुछ तो यहा छुपाना पडेगा,

नंगे फकीर को मार-भगाती है दुनिया.

आदत मुखोटो की पड गइ सो पड गइ,

खुदा को भी वही पहनाती है दुनिया.

“मनन” लगता है तुम सीधे बहोत हो ,

बस्ती से दुर समशान बसाती है दुनिया,

ગઝલ

તે ઓ જ ગઝલ માં ચાલી ગયા,

શરૂઆતમાં જ જે પરવારી ગયા.

ભક્તિ થી બેશક ઘણો જ દૂર છું

પણ માટલી ફૂટી તો હરખી ગયા.

આ રીતે તો પોપટ પણ રામ બોલી શકે,

જે રીતે ' મનન ' તમે બોલી ગયા.